Press

Κριτικές αποκρίσεις στις Παραστάσεις που Παρουσιάστηκαν στην 17η Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού Κύπρου, του Κυριάκου Σπύρου, 9 Ιουνίου 2017

In Another’s Shoes: #ifeeljustlikeachild της Αριάνας Μαρκουλίδη

Dance Throughout the Year

Προϊόν μιας συνεργασίας ανάμεσα στην χορεύτρια Αριάνα Μαρκουλίδη και τον μουσικό Πάνο Μπαρτζη, το έργο αποτελείται από επαναλαμβανόμενες κινητικές φράσεις που εξαντλούνται και συνεχώς μεταλλάσσονται, επηρεασμένες από το ηχητικό τοπίο. Η χορεύτρια φοράει πολλές στρώσεις ρούχα που συνδυάζουν κοριτσίστικα φορέματα με αθλητικά ρούχα, τα οποία φαίνεται ότι περιορίζουν την κίνησή της. Όπως μου εξήγησε η Αριάνα Μαρκουλίδη, το κινησιολογικό της υλικό προήρθε από ένα task που είχε θέσει, όπου προσπαθούσε να κινεί τα ρούχα της με το σώμα της. Ως εκ τούτου, όλες οι κινήσεις της είναι απόπειρες να κάνει τα υφάσματα να κινηθούν, και το σώμα απλά ακολουθεί αυτή την πρόθεση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η κίνηση να είναι πολύ εσωτερικευμένη, το οποίο παραδόξως μας δίνει την εντύπωση ότι υπάρχουν αόρατες εξωτερικές γραμμές τις οποίες το σώμα ακολουθεί και οι οποίες ορίζουν την κίνηση. Πραγματικά, αυτό το task δημιούργησε μια ασυνήθιστη συνθήκη όπου το σώμα φαίνεται ότι κινείται από τα έξω, μια εντύπωση ότι τραβιέται και κρέμεται, ενώ ταυτόχρονα στρέφει την προσοχή της χορεύτριας μέσα στο σώμα της. Προς το τέλος η χορεύτρια αφαιρεί όλα τα ρούχα που την εμπόδιζαν μέχρι τώρα, ελευθερώνοντας το σώμα και επιτρέποντας στην κίνηση να αναπνεύσει. Η περφόρμανς καταλήγει με το τραγούδι “I feel just like a child” του Devendra Banhart, το οποίο τραγουδά η ίδια η χορεύτρια ενώ στέκεται στο μέσο της σκηνής. Αυτό μας δίνει ένα νέο επίπεδο νοήματος στον χορό που προηγήθηκε, όπου ο ρουχισμός γίνεται σύμβολο της ταυτότητας και της σύγκρουσης ανάμεσα στο ποιοι είμαστε πραγματικά και το τι περιμένουν οι άλλοι από εμάς.

10 ́, της Ελεάνας Αλεξάνδρου

Cyprus Contemporary Dance Platform

Στα δέκα λεπτά που δικαιούνταν σαν νέα χορογράφος στην Πλατφόρμα, η Ελεάνα Αλεξάνδρου χορογράφησε μια ευρηματική περφόρμανς που συνδυάζει στοιχεία απαγγελίας, χορού, performance art, θεάτρου και συμμετοχής του κοινού. Μέσα από αυτό το έργο η πρόθεση της χορογράφου ήταν να έρθει σε διάλογο με τον ίδιο τον θεσμό

και να θέσει συγκεκριμένα ερωτήματα σχετικά με την ίδια ως καλλιτέχνη χωρίς παραδοσιακό χορευτικό υπόβαθρο, η απουσία του οποίου δεν της επέτρεπε να συμμετάσχει στο φεστιβάλ τα προηγούμενα χρόνια. Ο διάλογός της με το φεστιβάλ έγινε επί σκηνής: λόγω αυτού, ανέστρεψε τους ρόλους της συμμετοχής της, και από φιλοξενούμενη έγινε οικοδέσποινα, ένας ρόλος που της ταίριαξε πολύ και που διεκπεραίωσε με χάρισμα και χιούμορ και ένα μικρόφωνο στο χέρι για να απαγγέλει ποιητικά κείμενα που έγραψε στα Κυπριακά. Με παρόμοιο τρόπο η χορογράφος αντέστρεψε άλλη μια θεατρική συνθήκη, αυτή του κοινού ως παθητικού θεατή: το κοινό έπρεπε να κουβαλήσει στα χέρια τον γνωστό χορογράφο Φώτη Νικολάου από το πίσω μέρος της πλατείας μέχρι την σκηνή, ακριβώς όπως ένας ροκ σταρ θα έκανε crowd surfing σε μια συναυλία.

Η πρόθεση της Ελεάνας Αλεξάνδρου με αυτό το έργο ήταν να συν-δημιουργήσει, και να προσφέρει μια συνθήκη μέσα στην οποία να εργαστεί συνεργατικά με τον φιλοξενούμενο χορευτή της, τον Φώτη Νικολάου. Σε αυτή την περίπτωση η χορογράφος είναι περισσότερο επιμελήτρια-facilitator συνθηκών που διευκολύνουν την διάδραση και την συν-δραση. Όπως θα έκανε ένας ανιματέρ σε κάποιο πάρτυ, η χορογράφος ενθάρρυνε και καθοδηγούσε το κοινό στην όλη διαδικασία σαν μια διασκεδαστική ομαδική συνεδρία art therapy. Και δούλεψε: αντί απλά να κοιτάμε, συμμετείχαμε. Μετά την περφόρμανς η χορογράφος μου είπε ότι προφανώς ο κόσμος θέλει αυτού του είδους την συμμετοχή με την τέχνη αλλά δεν ξέρει το πως να το κάνει. Το έργο της Ελεάνας Αλεξάνδρου είναι προφανώς ένα σίγουρο βήμα προς πιθανούς νέους τρόπους εμπλοκής του τοπικού κοινού ως μέρος μιας παράστασης.

Για τη ‘Χώρα των θ_υμάτων’ από την Μερόπη Μωυσέως: ”Σ’αυτή την παράσταση, όπου βλέπουμε και την πρώτης της χορογραφική δουλειά, καλλιτεχνικά ‘θυσιάζει’ το ταλέντο της για να ασκήσει κριτική στα κακώς έχοντα της χώρας. Θυσιάζει το ταλέντο της από ανάγκη.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ.

- “Στην πρώτη της παρουσία στο Φεστιβάλ Αθηνών η νεαρή περφόρμερ Ελεάνα Αλεξάνδρου από την Κύπρο, μας συστήνεται με φρέσκια και μαχητική διάθεση, με την παράσταση «Στη χώρα των θ_υμάτων»”, που θα παρουσιάσει στις 18 & 19 Ιουνίου, στην Πειραιώς 260 (Ε).Full article here  

- “Δεν γνωρίζουμε τα κορίτσια που εμπνεύστηκαν και δημιούργησαν το πιο κάτω video, θέλουμε όμως να τις συγχαρούμε…”
18 Απριλίου, 2012 - Lemesos Blog. Full post and reader comments here

“Την απαράδεκτη εικόνα των πεζοδρομίων της Λεμεσού, αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο, μία ακαδημαϊκός και τρείς επαγγελματίες χορεύτριες. Ετοίμασαν ντοκιμαντέρ […] με το οποίο κάνουν ρεζίλι τις δημοτικές αρχές.
Η καθημερινή εφιαλτική διακίνησή τους στην πόλη αποτυπώνεται τέλεια, στις εικόνες που […] τράβηξαν και μόνταραν. Σε αρκετές περιπτώσεις, είναι απλά αδύνατο να περπατήσεις στο πεζοδρόμιο. Παπούτσια, λάστιχα, μοτοσικλέτες, δέντρα, καρέκλες σκουπίδια, κομμένες σωλήνες – κίνδυνος θάνατος.
Ένα βίντεο 7μιση λεπτών, αδιάψευστος μάρτυρας της υφιστάμενης κατάστασης, στις γειτονιές της παλιάς Λεμεσού. Ξεχασμένη από τις αρμόδιες αρχές, παραβιάζει καθημερινά τα δικαιώματα των πεζών που συνήθισαν για κάποιο λόγο την κατάσταση και θεωρούν αυτό το θέαμα φυσιολογικό.”